’t Hok. Een stukje van onze schuur omgebouwd tot keet voor broerlief en zijn vrienden. Er zijn heel wat vrienden gekomen en weer gegaan. Heel wat bier en bitterballen binnengekomen en in andere vorm weer gegaan. Een plek waar heel wat verkeringen zijn begonnen en er weer net zoveel zijn uitgegaan. Waar eerste kusjes zijn uitgewisseld en diepe of wat minder diepe gesprekken zijn gevoerd. Op de bank of aan de bar.
Inmiddels zijn broerlief en vrienden nog steeds even goede vrienden. Maar inmiddels toch ook een tikkeltje burgerlijker en is het gewo
on koffie drinken op zondagavond geworden, in een warm en ruimer huis. ’t Hok is nog nooit heel erg schoon geweest, al kwam zo nu en dan de damesploeg op zaterdag fanatiek schoonmaken, maar nu stond de boel al een hele poos stof te vergaren. Nog één keer kwam het manvolk bij elkaar, de meeste vrouwen mochten op de kids passen, om ’t Hok ritueel te slopen. Verder leek het net een gewone avond, met bier én kippenvleugels. En nu is ’t Hok weer terug in oude staat, met een nieuwe functie. Van ’t Hok naar schapenhok.