Ach! Vandaag hebben we onze Nora moeten euthanaseren. Gisteravond uit de wei liep ze ineens erg moeilijk. Misschien verstapt? Vanmorgen bleek het toch nog een stukje ernstiger. Gebroken poot, constateerde de dierenarts. En daar is bij zo’n oude koe niets meer aan te doen…
Als je onze koeien eens gemolken hebt, dan ken je haar vast. Onze Nora is een icoon op onze boerderij. Met haar bijna 13 jaar gerust stokoud te noemen. Ze is niet moeders mooiste meer, en eerlijk gezegd is ze dat nooit geweest. Maar Nora was niet te missen. Haar vader was Legend, een stier die bekend stond om zijn vervelende dochters. Nora daarentegen is de meest slome, sullige koe die we ooit gehad hebben. Als ze – uiteraard in het laatste rondje- de melkstal binnenkomt levert dat vaak ‘Wow, die wil ik doen’-reacties op bij workshopvolgers. Nora heeft inmiddels namelijk een indrukwekkend groot uier. Ze heeft dan ook al 93.417 kilo melk gegeven. Wat een topper he? De billen van Nora, die kunnen wij wel uittekenen. Ze staat altijd achterin het weiland en komt als aller, aller, allerlaatste in haar slakkengangetje naar de stal. De koeien over de weg naar de wei brengen is een feestje met Nora. Ze gaat namelijk pontificaal midden op de weg staan, recht voor je neus. Ze wil eerst een aai, of twee, of drie, over haar bol voor ze de wei in of uit wil. En die delen we uiteraard graag uit aan onze knuffelkoe. Eén ding is zeker, koeien uit de wei halen is vanaf morgen een stukje saaier zonder onze knuffelkont.