Toen ik om 06.15 uur de stal binnenkwam zag ik het gelijk. Esmonique, onze topkoe, stond wat krom en met haar staart omhoog om zich heen te loeren. ‘Ach meisje toch’, fluisterde ik haar liefdevol toe, ‘dat is alleen nog maar de waterblaas, je kalfje is er nog niet.’
Enthousiast vanwege deze heerlijke verrassing vloog ik nog even de zolder op om wat extra stro ik het hok te schuiven. Ik was het hok nog niet uit of Esmonique plofte op de hoop stro. ‘Zet hem op meid’, riep ik haar nog even toe, om vervolgens de rest van de koeien richting de melkstal te brengen. Ik had het eerste rondje er nog niet onderhangen of ik hoorde al een flinke loei. Ik zag al 2 poten en een prachtig zwart neusje naar buiten komen. Ik hoefde niet te checken of deze kleine dreumes wel leefde want het tongetje ging onderzoekend langs zijn mond heen en weer alsof het de zoeker van een duikboot was. Heerlijk! Ik hing nog even een rondje onder en ging nog eens kijken. De kop was eruit, het zwaarste is geweest dus ik besloot Esmonique maar een handje te helpen. Het was wel niet zo nodig, maar wel zo leuk! Terwijl ik de poten pakte trappelde de enthousiasteling al hard terug. Hmm, dat wordt een eigenwijze! Nog een paar keer persen en samen zette Esmonique en ik haar kalf op de wereld. Op zulke momenten kan ik wel huilen van geluk, wat een wonder dit nieuwe koeienleven! Vol enthousiasme rende ik dan ook naar mijn vader toe om het grote nieuws te vertellen dat Esmonique een prachtige zoon had gehad. Zijn eerste woord zal ik maar niet herhalen, maar laat ik het vertalen met ‘bah’. Ik was in al mijn vreugde vergeten dat het natuurlijk een vaarsje moest zijn in plaats van een stier. Ach, zo was er – naast CRV- toch nog iemand gelukkig met de geboorte van Franciscus, vernoemd naar de kersverse paus!
maart 2013
Sanne van Raalte