Ken je die reclame van Rollo nog? Van een klein jongetje dat een olifant een Rollo voorhield, maar gauw in zijn eigen mond stopte. Jaren later, toen de jongen een grote man was, pakte dezelfde olifant hem terug. Niets voor niets is de uitspraak ‘een geheugen als een olifant’. Toch had het net zo goed een geheugen als een koe kunnen zijn.
Hartstikke handig, koeien die met zwangerschapsverlof mogen weten na een jaar de weg naar het strohok nog precies. Maar soms ook hartstikke onhandig. Daar kan Henny, nummer 37 voor de insiders, over meepraten. Als kalfje liep Henny, samen met een aantal vriendinnetjes, in de wei een paar kilometer van onze boerderij. Meneer en mevrouw Roorda, die daar wonen, passen altijd perfect op onze kleintjes. Aan het eind van het seizoen, als het kouder wordt gaan de dames met de trekker en veekar weer naar huis. Met een beetje brok, en een paar mensen hebben we de meiden normaal zo weer in de kar. Maar dit keer liep het wat anders. Als er maar 1 koetje in de kar zit volgt de rest altijd wel. Maar Henny wilde absoluut niet de kar in. Nog eens proberen, en nog eens. En toen gaven we het op. We hebben nog een kalfje laten lopen en de rest van de dames naar huis gebracht. Vervolgens hebben we de kar weer in de wei gezet. Elke dag heeft meneer Roorda de 2 meiden brok gegeven, eerst voor de kar, toen op de loopplank, nog iets verder, nog iets verder en toen in de kar zelf. En toen hebben we Henny na een paar dagen weer opgehaald, waar ze netjes door meneer Roorda in de kar zat.
Inmiddels zijn we 5 jaar verder. Henny is een hartstikke goede koe, waar we veel plezier van hebben. Ze is geen mieperd, doet netjes wat we haar vragen, is hartstikke rustig. Maar zo gauw we met een aantal onbekende mensen in de wei komen, gaat haar kop omhoog en begint ze te rennen, en als we niet oppassen rent ze door alle draden heen. Want dan, ja dan, steekt haar jeugdtrauma weer de kop op. Dus als we de wei in moeten met een aantal onbekende mensen lopen we altijd met een grote boog om Henny heen en kijken we allemaal de andere kant op om ons arme olifantje niet te laten schrikken.
Sanne van Raalte- van de Kamp
Augustus 2015