Een middag lang ongegeneerd over koeien praten. Dat mocht deze week, heerlijk! Ik was te gast bij het prachtige woon- en zorgcentrum Elim. Hier mocht ik bewoners, belangstellenden én mijn eigen oma meer vertellen over de geschiedenis van onze boerderij en deden we samen de koeienquiz. Met behulp van allerlei voersoorten, koeientanden, hoorns en melkpoeder mocht ik wat delen over het mooiste dier dat er bestaat. Door een groen of rood kaartje op te steken kon iedereen die wilde meedoen met de koeienquiz het juiste antwoord geven.
Prachtig om ook band met en de zorg van de medewerkers te zien voor de bewoners. Geduldig uitleggen dat je luzerne niet kunt eten en vervolgens geduldig doch dringend verzoeken de luzerne uit de mond te halen.
Het geurige, donkere spul in het potje wist iedereen direct: kuulgres, zoals we het ingekuilde gras in Putten noemen. Erg leuk om zo wat van de boerderij te laten zien én te laten ervaren. Dus als je mij zoekt over een jaar of 70, dan zit ik in Elim, aan de andere kant van de tafel. Misschien kan mijn kleinzoon of -dochter dan nog eens middagje komen vertellen over de koe?
