Best gek, dit waren tot voor kort gewoon onze koeien. Een ingenieus stukje schepping; dieren die van ´onbruikbaar´ gras melk maken. Esmonique, Hansa, Lucie en alle anderen. Sinds drie weken heten onze koeien anders. Nu zijn het namelijk piekbelasters.
Met alle crisissen van de laatste jaren heb ik mij wel eens een voorstelling gemaakt hoe het dan zou zijn, als jij als boer de pineut bent. Ik zie dan zo´n grote zwarte auto het erf oprijden, waar dan een man als een soort Dagobert Duck met een grote zak geld uitstapt. `Zo, wij kopen de tent, ajuus´. Zoiets. Maar het ging anders, niet zoals ik had bedacht.
Er is een vage tool gelanceerd. Na twee dagen ook eens gekeken, een heel gedoe om hem in te vullen, laat maar zitten, want dat is toch niet voor ons. Met ons kleine aantal koetjes, op 5 kilometer afstand van Natura 2000-gebied. Na wat geruchten van collega’s hebben we toch maar een adviseur ingeschakeld, die voor ons de tool invulde. Uitkomst? Piekbelaster. Als dat al voor ons kleine melkveebedrijf op een relatief gunstige locatie zo is, snap je ook wat dat betekent voor de rest van de Gelderse Vallei.
En nu? Geen idee… Hoe de toekomst er voor ons uitziet? Geen idee… Wanneer we duidelijkheid krijgen? Geen idee.
Onze koeien kijken er niet van op. Ze grazen rustig door, geven nog steeds van die lekkere melk en slapen er niet minder om. Gelukkig ook maar, want koeien slapen al maar 20 minuten per dag. Esmonique, Hansa en Lucie, ze herkauwen rustig door. En dat doen wij dan ook maar, we kauwen er nog maar even op…