’s Zomers gaan onze drachtige, jonge koeien naar de polder in Putten /Nijkerk. Daar vermaken onze meiden zich samen prima, met alle andere koeien en schapen die er in de aangrenzende weilanden lopen. Tussendoor halen we regelmatig wat meiden op die binnenkort hun kalfje krijgen en komen er weer nieuwe koetjes bij die drachtig zijn. Afhankelijk van het weer gaat ergens in september, oktober of zelfs november het laatste clubje pinken, want zo heten deze jonge koeien, naar huis.
Met het prachtige nazomerweer was het plan om in november het laatste clubje dames naar huis te halen. Bij 5 van de 7 ging dat ook prima, maar 2 kregen het op hun heupen en vlogen dwars door de sloten heen naar andere weilanden. Met wat hulptroepen erbij, werd de chaos nog groter. Elsje en Hansa hadden andere plannen en hebben ons elke hoek van ongeveer al die weilanden laten zien. Maar de kar in, ho maar. Tja, en na zo’n ervaring wordt het er niet makkelijker van. Daarom hebben we de kar in de wei geparkeerd, met een voerbak erin waar we om de dag brok in doen. Na een paar dagen zagen we moddersporen in de kar: ze zijn er in geweest!
Elsje en Hansa hadden het rijk voor zich alleen, de hele polder was inmiddels al leeg, en ze kregen ook wel meer zin om naar huis te komen. Begin december hadden we – eindelijk- de primeur, toen boer Peter brok kwam brengen stonden ze in de kar. Met zijn atletische lichaam sprong hij snel over de sloot, over het hek heen en hup, gauw de klep van de kar dicht. Jippie, we hebben de voortvluchtigen te pakken! Onze Elsje en Hansa zijn weer veilig thuis. En de staldeuren naar de wei? Die blijven voorlopig gelukkig dicht, dat zien we volgend voorjaar wel weer..
Boerin Sanne van Raalte
januari 2017