Laatje leesvoer

LegendKen je dat? Zo’n laatje waarin je alles gooit wat je nog eens door wilt lezen. Ik heb er in ieder geval wel een. Al het leesvoer waar ik niet aan toe kom, komt bovenop de stapel. Het resultaat is een propvolle lade waarin de onderste bladen uit een heel vroeger tijdperk stammen.

Bij gebrek aan beter worstel ik mij door mijn laatje leesvoer heen. Inmiddels komt de bodem van de la in zicht en ben ik beland in 2013. Ik lees reportages van enthousiaste varkensboeren die echt hopen op betere tijden en melkveehouders die uitzien naar 1 april 2015 waarop het melkquotum er eindelijk af gaat. Zo nu en dan krijg ik er pijn in mijn buik van. Als ik verhalen lees van varkensboeren die inmiddels noodgedwongen moesten stoppen door de lage prijzen. Of de fotoreportage van die melkveehouder met een nieuwe stal. Een waar koeienparadijs, maar nu waarschijnlijk half leegstaand door de nieuwe regelgeving. Zo nu en dan word ik er moedeloos van. Al die regels, de lage prijzen en het boerenleven wat zo aan banden gelegd wordt.

En dan pak ik een nieuw agrarisch blad, wat weer vers op de mat valt. Inderdaad lees ik allerlei termen die toen in 2013 niet voorkwamen. De Programma Aanpak Stikstof, KringloopWijzer, de Natuurbeschermingswet. En tegelijk zie en lees ik nog steeds enthousiaste boeren die kansen zien én kansen grijpen om ook in Nederland nog succesvol boer te kunnen zijn. En dan stap ik met trots weer in mijn overal en laarzen. Tijd om weer lekker de stal in te gaan. Wat hebben we toch een mooi vak.

Boerin Sanne van Raalte
maart 2016